Διεθνής δικαιοδοσία για διαφορές από δυσφήμιση
Η διεθνής δικαιοδοσία σε υποθέσεις δυσφήμισης μέσω διαδικτύου, συμπεριλαμβανομένης της δυσφήμισης ανταγωνιστή, προσδιορίζεται βάσει του τόπου “όπου συνέβη ή ενδέχεται να συμβεί το ζημιογόνο γεγονός” κατ’ άρθρο 7 Κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012. Γίνεται δεκτό, ότι ο τόπος αυτός εντοπίζεται τόσο στο κράτος μέλος ενέργειας του ζημιώσαντος, όσο και σε εκείνο όπου επέρχονται οι συνέπειες της πράξης του. Μια σειρά αποφάσεων του ΔΕΕ έχουν προσαρμόσει τον οικείο κανόνα στο περιβάλλον του διαδικτύου, αναπτύσσοντας την λεγόμενη “θεωρία του μωσαικού”.
Σύμφωνα με το θεώρημα αυτό, ο θιγόμενος στην προσωπικότητα, τιμή και υπόληψή του από ηλεκτρονικό δημοσίευμα, μπορεί να στραφεί κατά του υπευθύνου για το σύνολο της βλάβης που υπέστη, στα δικαστήρια του τόπου ενέργειας του δράστη, καθώς και του τόπου όπου βρίσκεται το “κέντρο συμφερόντων” του (θιγόμενου). Στις ίδιες αυτές έννομες τάξεις μπορεί να εγείρει αξιώσεις για άρση της προσβολής και παράλειψη αυτής στο μέλλον. Κατά τα λοιπά, σε κάθε άλλο κράτος μέλος ΕΕ όπου κυκλοφόρησε το δημοσίευμα, ο θιγόμενος μπορεί να εγείρει αξιώσεις για την επιμέρους ζημία που υπέστη στην οικεία εθνική επικράτεια.
Τη θεωρία του μωσαικού αναλύει και συμπληρώνει η πρόσφατη απόφαση ΔΕΕ C‑251/20. Παρατηρήσεις στην απόφαση αυτή από την Ελένη Τζούλια, Δρ. Νομικής-Δικηγόρο, μπορείτε να διαβάσετε στα Χρονικά Ιδιωτικού Δικαίου Ιανουαρίου 2022, σελ. 44 επ.
