Ελεύθερη κυκλοφορία δικηγορικών υπηρεσιών: Υποχρεωτική συνέργεια με δικηγόρο διορισμένο στο άλλο κράτος μέλος

ΔΕΕ C-739/19 της 10.03.2021, VK κατά An Bord Pleanála

Η επιβαλλόμενη από εθνική νομοθεσία υποχρέωση ενέργειας διαδικαστικών πράξεων κατόπιν συμφωνίας με ημεδαπό δικηγόρο συνιστά περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών από τους δικηγόρους άλλων κρατών μελών, στο μέτρο που συνεπάγεται ότι ο πολίτης που επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες δικηγόρου εγκατεστημένου σε άλλο κράτος μέλος βαρύνεται με πρόσθετα έξοδα σε σχέση με εκείνον που αποφασίζει να απευθυνθεί σε δικηγόρο εγκατεστημένο στο κράτος μέλος της οικείας διαδικασίας.

Παρόλα αυτά, συνάγεται από το άρθρο 57 εδ. 3 ΣΛΕΕ ότι οι ειδικές υποχρεώσεις που επιβάλλονται στον παρέχοντα υπηρεσία, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ασυμβίβαστες προς τη ΣΛΕΕ, στο βαθμό που δικαιολογούνται από την ιδιάζουσα φύση ορισμένων υπηρεσιών.

Πάντως, η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, ως θεμελιώδης αρχή της ΣΛΕΕ, δεν μπορεί να περιοριστεί παρά μόνον από ρυθμίσεις που δικαιολογούνται από το γενικό συμφέρον και επιβάλλονται σε κάθε πρόσωπο που ασκεί δραστηριότητα στο έδαφος του κράτους μέλους υποδοχής, εφόσον το συμφέρον αυτό δεν διασφαλίζεται από τους κανόνες στους οποίους υπόκειται ο παρέχων την υπηρεσία στο κράτος μέλος στο οποίο είναι εγκατεστημένος. 

Συναφώς επισημαίνεται ότι, αφενός, η προστασία των καταναλωτών, ιδίως των αποδεκτών των νομικών υπηρεσιών τις οποίες παρέχουν άμισθοι λειτουργοί της δικαιοσύνης, και, αφετέρου, η ορθή απονομή της δικαιοσύνης αποτελούν σκοπούς που συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που μπορούν να θεωρηθούν ως επιτακτικοί λόγοι γενικού συμφέροντος, ικανοί να δικαιολογήσουν περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.

Εάν πάντως δικαιολογείται η υποχρέωση συνεργασίας με δικηγόρο που έχει άδεια να ασκεί δραστηριότητα ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων κράτους μέλους, προκειμένου να παράσχει ένας δικηγόρος διακοινοτικά τις υπηρεσίες του, θα πρέπει να κρίνεται ανά περίπτωση. Εξαρτάται δε από τις ιδιαιτερότητες της κάθε υπόθεσης. Η εμπλοκή του ημεδαπού δικηγόρου θα πρέπει να είναι αναγκαία για την προσήκουσα εκπροσώπηση του πελάτη και την ορθή εκπλήρωση των υποχρεώσεων έναντι του επιληφθέντος δικαστηρίου, επειδή π.χ. οι πράξεις αυτές απαιτούν γνώσεις ή συμβουλές σχετικά με το δίκαιο, τη δικηγορική πρακτική και τη δικονομία ή ακόμη και τους κανόνες δεοντολογίας που έχουν εφαρμογή σε εθνικό επίπεδο. 

Στην υπόθεση C-739/19 το ΔΕΕ έκρινε ότι ένας δικηγόρος που έχει ασκήσει δικηγορία επί σειρά ετών στο κράτος μέλος του επιληφθέντος δικαστηρίου, αλλά πλέον εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος, είναι σε θέση να εκπροσωπήσει τον πελάτη κατά τον ίδιο τρόπο όπως ένας δικηγόρος που έχει άδεια να ασκεί τη δραστηριότητά του ενώπιον του επιληφθέντος δικαστηρίου.

Συνεπώς, η επιβολή γενικής υποχρέωσης ενέργειας κατόπιν συμφωνίας με δικηγόρο που ασκεί τη δραστηριότητά του ενώπιον του επιληφθέντος δικαστηρίου, χωρίς να καθίσταται δυνατή η συνεκτίμηση της πείρας του παρέχοντος υπηρεσίες δικηγόρου, βαίνει πέραν του μέτρου που είναι αναγκαίο για την επίτευξη του σκοπού της ορθής απονομής της δικαιοσύνης.

 
Θυμηθείτε κι αυτά
prev next

Πριν φύγετε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *