Θεμελίωση διακριτικού χαρακτήρα σήματος μέσω χρήσης: όχι για το καρό μοτίβο της Louis Vuitton

19 Οκτωβρίου, 2022 Justina Βιομηχανική Ιδιοκτησία, Νομολογία Γενικού Δικ. ΕΕ Ένα σχόλιο

Επιμέλεια: Ελένη Τζούλια, Δρ. Νομικής – Δικηγόρος

Απόφαση ΓενΔικΕΕ της 19.10.2022 στην υπόθεση T‑275/21 Louis Vuitton Malletier κατά ΓΔΙΕΕ

Με την παραπάνω απόφαση το Δικαστήριο απορρίπτει τον ισχυρισμό της Louis Vuitton ότι το καρό μοτίβο που τοποθετεί στα προιόντα της έχει αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα δια της χρήσης του υπό την έννοια του άρθρου 7 παρ. 3 Κανονισμού 2017/1001 για το σήμα ΕΕ και προς αντίκρουση του απόλυτου λόγου απαραδέκτου του άρθρου 7 παρ. 1 β΄ του ίδιου νομοθετήματος.

Το Δικαστήριο αναδεικνύει τα κριτήρια δια των οποίων μπορεί να αποδειχθεί τέτοιος “επίκτητος” διακριτικός χαρακτήρας αναφορικά με ένα σήμα. Κρίσιμο είναι συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, το μερίδιο αγοράς του δικαιούχου, η γεωγραφική εμβέλεια και διάρκεια της χρήσης του σήματος, η επένδυση του δικαιούχου στην εμπορική του προώθηση, το ποσοστό των καταναλωτών που αντιλαμβάνονται το εν λόγω σήμα ως προερχόμενο από την επιχείρηση του δικαιούχου, όπως και αναφορές από τον κλάδο και πορίσματα δημοσκοπήσεων.

Περαιτέρω, εάν το σήμα στερούταν καταρχήν διακριτικού χαρακτήρα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, η χρήση πρέπει να είναι ικανή να του προσδώσει τον χαρακτήρα αυτόν σε όλο το εύρος της Ένωσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δικαιούχος πρέπει να συλλέξει τις παραπάνω αποδείξεις για κάθε κράτος μέλος ξεχωριστά. Πρέπει όμως με το αποδεικτικό υλικό που θα προσκομίσει στα αρμόδια δικαιοδοτικά όργανα να αποδεικνύει χρήση που ξεπερνά τα γεωγραφικά όρια ενός κράτους μέλους και μάλιστα εκτείνεται στο μεγαλύτερο μέρος της ΕΕ. Αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα, για παράδειγμα, ενιαίας στρατηγικής μάρκετινγκ ή γεωπολιτικής και πολιτισμικής εγγύτητας μεταξύ περισσότερων κρατών μελών.

Διαβάστε οι ίδιοι, εδώ.

Θυμηθείτε κι αυτά