Νομική μεταχείριση του inbox advertising στην ΕΕ
Η πρόσφατη απόφαση C-102/20 του ΔΕΕ πραγματεύεται το ζήτημα κατά πόσον μια πρακτική που συγκαταλέγεται στο λεγόμενο “inbox advertising” εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των Οδηγιών 2002/58 και 2005/29 ως μη ζητηθείσα εμπορική επικοινωνία και αθέμιτη εμπορική πρακτική αντίστοιχα. Ως inbox advertising χαρακτηρίζεται εν προκειμένω η εμφάνιση πληρωμένων διαφημίσεων στο inbox χρηστών μιας υπηρεσίας ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Οι ένδικες διαφημίσεις εμφανίζονταν συγκεκριμένα ανάμεσα στα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του χρήστη, εν είδει unread mail, και όχι ως banner στο περιθώριο της σελίδας ή ως pop up. Το ΔΕΕ κλήθηκε να εξετάσει αν η οικεία μέθοδος απευθείας εμπορικής προώθησης περιλαμβάνεται μεταξύ εκείνων που ρυθμίζει το άρθρο 13 Οδηγίας 2002/58, καθώς και αν η πρακτική αυτή πληροί το πραγματικό του σημείου 26 Παραρτήματος Ι Οδηγίας 2005/29, ως συνεχής και ανεπιθύμητη άγρα πελατών.
Η απόφαση είναι ιδιαίτερα σημαντική, αφενός επειδή συνεισφέρει στην ερμηνεία των παραπάνω διατάξεων. Αφετέρου, επειδή αναδεικνύει την τομή μεταξύ δικαίου προστασίας προσωπικών δεδομένων και δικαίου προστασίας του καταναλωτή στην περίπτωση της “άμεσης” διαφήμισης, έκφανση της οποίας αποτελεί και το inbox advertising. Η τομή αυτή επιφέρει σώρευση νομικών βάσεων για την έγερση των αξιώσεων του θιγόμενου καταναλωτή.
Σχόλιο στην ως άνω απόφαση από την Ελένη Τζούλια, Δρ. Νομικής-Δικηγόρο, φιλοξενείται στο τρέχον τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Επιθεώρηση Δικαίου Πληροφορικής και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
