Νέα από το μέτωπο των υπερχρεωμένων νοικοκυριών #2

Λίγο πριν τη δύση του 2015 ένα μεγάλο κομμάτι υπερχρεωμένων δανειοληπτών – και μαζί με αυτούς οι δικηγόροι τους – επιδόθηκαν σε αγώνα δρόμου για να καταθέσουν τις αιτήσεις τους περί υπαγωγής στο Ν. 3869/2010 πριν εκπνεύσει το έτος. Αιτία του πανικού ήταν η επιθυμία, να εξασφαλιστεί η εφαρμογή επί των αιτήσεών τους του ισχύοντος μέχρι σήμερα νομικού πλαισίου για τη διάσωση της πρώτης κατοικίας, το οποίο από 1-1-2016 πρόκειται να αλλάξει επί το χείρον. Παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις φορέων, πολιτών και των ίδιων των Ειρηνοδικείων, παράταση της ισχύος του προηγούμενου καθεστώτος μέχρι τουλάχιστον τις αρχές του Φεβρουαρίου 2016 δεν δόθηκε.

Παρόλα αυτά, σε προηγούμενη σχετική ανάρτησή μας, κάναμε λόγο για θετικές εξελίξεις στο χώρο των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, με κυριότερη αυτή της έκδοσης απόφασης από το ΣτΕ που διατάσσει την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων προς τα κάτω, σύμφωνα και με την απαξίωση της ακίνητης περιουσίας στη χώρα μας λόγω κρίσης.

Σήμερα θα θέλαμε να θέλαμε να επισημάνουμε άλλη μια πρόσφατη απόφαση που συμβάλει θετικά στη μεταχείριση των αιτημάτων υπερχρεωμένων δανειοληπτών για κούρεμα των χρεών τους και τη διάσωση της ακίνητης περιουσίας τους. Πρόκειται για την υπ’ αριθμό 587/2015 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πάτρας της 30-4-2015.

Το δικαστήριο αποφάσισε πως δεν θεμελιώνει δόλια συμπεριφορά των δανειοληπτών, ικανή να εμποδίσει την υπαγωγή τους στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του Ν. 3869/2010, ο υπερβολικός δανεισμός τους, ακόμα κι όταν αυτός τελεί σε φανερή δυσαναλογία με την οικονομική τους δυνατότητα. Και αυτό γιατί, στο δανεισμό τους συνέβαλαν αποφασιστικά και οι μετέχουσες τράπεζες, οι οποίες “παρότι γνώριζαν την οικονομική τους κατάσταση από τα οικονομικά τους στοιχεία που έθεσαν υπόψη τους και πάντως ήταν ευχερής σ’ αυτές ο έλεγχός τους, τα οποία μπορούσαν να ζητήσουν αρνούμενες τη χορήγηση των δανείων, όχι μόνο δεν τους απέτρεψαν, αλλά αντίθετα, υπό το κλίμα πιστωτικής εφορίας της εποχής, με ευκολία τους χορήγησαν δάνεια, προκαλώντας τους την πεποίθηση και αισιοδοξία ότι θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στην εξυπηρέτησή τους, συμβάλλοντας σε σημαντικό βαθμό στο οικονομικό τους αδιέξοδο”. Με τα δεδομένα αυτά μόνο ενσυνείδητη αμέλεια μπορεί να αποδοθεί στους αιτούντες για τον υπερδανεισμό τους και πάντως όχι δόλος.

Το ίδιο σκεπτικό συναντάμε βέβαια και στην παλαιότερη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου με αριθμό 21/2013. Βρείτε την εδώ.

Θυμηθείτε κι αυτά
prev next

Πριν φύγετε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *