“Energy pods” σε δικηγορικές εταιρίες: Η Θέμις…κάνει σιέστα…
Ότι η δικηγορία είναι απαιτητική σαν επάγγελμα, είναι γνωστό. Ότι ο κλάδος είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός, επίσης. Κάθε δικηγόρος, είτε εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας, είτε όχι, έχει χρειαστεί να μείνει στο γραφείο έως αργά το βράδυ και πολύ συχνά να ξενυχτήσει πάνω από μία υπόθεση. Ειδικά σε μεγάλες δικηγορικές εταιρίες, η ολοήμερη παραμονή στο γραφείο αποτελεί τον κανόνα και η πίεση είναι ασφυκτική. Στο εξωτερικό φαίνεται πως κατανοούν, ότι η έμμισθη απασχόληση ενός δικηγόρου δεν πρέπει να γίνεται παιχνίδι τύπου “survivor”. Η φυσική καταπόνηση κάνει τον εργαζόμενο αντιπαραγωγικό και συχνά οδηγεί σε ψυχοσωματικές κρίσεις και burn out. Αναζητούν, λοιπόν, λύσεις. Ως εδώ καλά…Να, τι σκέφτηκαν:
Η εταιρία MetroNaps, με έδρα στη Νέα Υόρκη, λάνσαρε την πρώτη ειδική “καμπίνα” για ανάπαυση στον εργασιακό χώρο. Πρόκειται ουσιαστικά για πολυθρόνες με ανάκλιση, που σκεπάζονται από ειδικό κουβούκλιο, προσφέροντας στον χρήστη μια αίσθηση ιδιωτικότητας. Μέσα στην εγκατάσταση αυτή, ο εργαζόμενος μπορεί να ακούσει χαλαρωτική μουσική και να κοιμηθεί, ενώ ειδικός μηχανισμός αναλαμβάνει να τον ξυπνήσει αυτόματα μετά από 20 λεπτά με ελαφριά δόνηση. Η εγκατάσταση, που στοιχίζει περί τα 13.000 δολ. το τεμάχιο, είναι ιδανική για χώρους εργασίας, γιατί δεν πιάνει χώρο…κι έχει και ωραίο ντιζάιν. Την ονομάζουν “energy-pod”, γιατί υποτίθεται ότι αναζωογονεί… Και ενώ δεν προορίζεται μόνον για δικηγορικά γραφεία και εταιρίες, από το site TheAmericanLawyer μαθαίνουμε ότι ήδη αγοράστηκε και χρησιμοποιείται από μεγάλες δικηγορικές εταιρίες του εξωτερικού, όπως η White & Case.
Τώρα, βέβαια, η λύση στην υπερκόπωση είναι μάλλον ο σεβασμός των εργασιακών δικαιωμάτων του δικηγόρου, η τήρηση ωραρίου, η παροχή αδειών (όπου υφίσταται έμμισθη σχέση), η εξασφάλιση γραμματειακής υποστήριξης και υποδομών που μπορούν να διευκολύνουν το έργο του. Στη χώρα μας μπορεί να βοηθήσει λίγο και η ηλεκτρονική διεκπεραίωση διαδικαστικών πράξεων (π.χ. κατάθεση δικογράφων), η μηχανογράφηση υποθηκοφυλακείων και ψηφιοποίηση τίτλων. Ώστε να πάψει να θεωρείται δουλειά η πολύωρη αναμονή και η οδήγηση από και προς τις διάφορες υπηρεσίες. Επομένως, η δημιουργία υποδομών, ώστε να μπορεί κανείς να κοιμάται στο γραφείο του, είναι μάλλον αποκαρδιωτική σαν είδηση.
Επειδή πάντως ο αγώνας για την καταξίωση και το κέρδος, με τίμημα συχνά την προσωπική ισορροπία και υγεία του εργαζομένου, είναι φαινόμενο των καιρών και εντείνεται στην αγορά εργασίας της κρίσης – απανταχού καθώς φαίνεται και ανεξάρτητα από την ιδιότητα και σχέση υπό την οποία κανείς απασχολείται – η ιδέα της “καμπίνας ανάπαυσης” δεν είναι κακή…
Ελένης Τζούλια