Παράνομη η απαγόρευση σε ασκούμενη δικηγόρο να φορά μαντίλα στη δουλεια
Πολύ πρόσφατα γενικός εισαγγελέας του ΔΕΕ γνωμάτευσε με τις προτάσεις του στην πολυσυζητημένη υπόθεση C-157/15, ότι:
“1) Όταν απαγορεύεται σε εργαζόμενη μουσουλμανικού θρησκεύματος να φορά μουσουλμανική μαντίλα στον χώρο εργασίας, δεν συντρέχει άμεση διάκριση λόγω θρησκείας κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2000/78, εφόσον η απαγόρευση αυτή δεν απορρέει από στερεότυπα ή προκαταλήψεις έναντι μίας ή περισσότερων συγκεκριμένων θρησκειών ή έναντι των θρησκευτικών πεποιθήσεων εν γένει, αλλά στηρίζεται σε γενικό κανόνα της επιχειρήσεως που δεν επιτρέπει εμφανή πολιτικά, φιλοσοφικά και θρησκευτικά σύμβολα στον χώρο εργασίας. Η εν λόγω απαγόρευση όμως μπορεί να συνιστά έμμεση διάκριση λόγω θρησκείας με βάση το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, της οδηγίας.
2) Τέτοια διάκριση μπορεί να δικαιολογείται, προκειμένου να εφαρμοσθεί η πολιτική θρησκευτικής ουδετερότητας και ουδετερότητας ως προς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις την οποία επιδιώκει ο εργοδότης στην εκάστοτε επιχείρηση, εφόσον τηρείται στο εν λόγω πλαίσιο η αρχή της αναλογικότητας.
Για τον σκοπό αυτόν πρέπει να λαμβάνονται ιδίως υπόψη:
– το μέγεθος και η διακριτότητα του θρησκευτικού συμβόλου,
– η φύση της δραστηριότητας της εργαζομένης,
– το πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να ασκεί τη δραστηριότητά της, καθώς και
– η εθνική ταυτότητα του εκάστοτε κράτους μέλους.”
Η απόφαση του ΔΕΕ στην παραπάνω υπόθεση δεν έχει ακόμα εκδοθεί, παρόλα αυτά θεωρείται βέβαιο ότι το Δικαστήριο θα ασπαστεί τις προτάσεις του γενικού εισαγγελέα, νομιμοποιώντας έτσι την απαγόρευση της χρήσης μαντίλας εντός ΕΕ, τουλάχιστον από εργαζομένους σε επιχειρήσεις και άλλα εργασιακά περιβάλλοντα.
Πολύ πρόσφατα, πάντως, γερμανικό δικαστήριο αποφάσισε ότι είναι παράνομη η απαγόρευση σε ασκούμενη δικηγόρο να φορά δημοσίως μαντίλα, χάριν των μουσουλμανικών της καταβολών. Η ασκούμενη δικηγόρος προσέφυγε συγκεκριμένα στη δικαιοσύνη, όταν της ζητήθηκε να βγάζει τη μαντίλα κατά την άσκηση των καθηκόντων της για το διάστημα που ασκούταν σε δικαστήριο του Augsburg.
Το επιληφθέν δικαστήριο τη δικαίωσε, με το σκεπτικό ότι για την εφαρμογή “θρησκευτικής ουδετερότητας” σε εργαζόμενους δικηγόρους, δηλ. της απαγόρευσης να φέρουν θρησκευτικά σύμβολα και διακριτικά, απαιτούταν τυπικός νόμος, ψηφισμένος από τη Βουλή. Τέτοιος νόμος, όμως, στο Κρατίδιο άσκησης της προσφεύγουσας (Βαβαρία) δεν υφίστατο.
Διαβάστε την είδηση στον ξένο τύπο.