Breaking news από ΔΕΕ: Το δικαίωμα στη λήθη εφαρμόζεται μόνον εντός ΕΕ
Μια σημαντική απόφαση για τη ρύθμιση του διαδικτύου εξέδωσε σήμερα το ΔΕΕ, με διάδικο την εταιρία Google. Η υπόθεση αφορά τα όρια εφαρμογής του δικαιώματος στη λήθη (right to be forgotten) που κατοχυρώνεται από το Ενωσιακό δίκαιο για την προστασία προσωπικών δεδομένων. Σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις (σήμερα άρθρο 17 GDPR), κάθε υποκείμενο δεδομένων μπορεί να απαιτήσει υπό προυποθέσεις την παύση επεξεργασίας και οριστική διαγραφή των δεδομένων που το αφορούν, κατά τρόπον ώστε να μην καθίστανται πλέον προσβάσιμα από οποιονδήποτε.
Με την απόφαση ΔΕΕ C-131/12 (Google Spain) είχε γίνει δεκτό, ότι το παραπάνω δικαίωμα αναφέρεται και σε δεδομένα που περιλαμβάνονται σε λίστες αποτελεσμάτων των μηχανών αναζήτησης στο διαδίκτυο. Κατοχυρώθηκε ως εκ τούτο το δικαίωμα στην ψηφιακή λήθη, δηλ. δικαίωμα απαγόρευσης ανάσυρσης διαδικτυακών πηγών (π.χ. συνδέσμων σε ειδησεογραφικά άρθρα) που αφορούν το υποκείμενο των δεδομένων, απο τη στιγμή που πληρούνται οι όροι και οι προυποθέσεις του άρθρου 17 Κανονισμού 2016/679.
Σήμερα, 24-9-2019, το Ευρωπαικό δικαστήριο περιόρισε, όμως, το πεδίο εφαρμογής του παραπάνω δικαιώματος, διακηρύσσοντας ότι αυτό μπορεί να εκτελεστεί μόνον εντός της ΕΕ και όχι σε παγκόσμια κλίμακα. Συγκεκριμένα, η απόφαση C-507/17 του ΔΕΕ κάνει δεκτό ότι:
Το άρθρο 12, στοιχείο βʹ, και το άρθρο 14, πρώτο εδάφιο, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Οκτωβρίου 1995, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών, καθώς και το άρθρο 17, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Απριλίου 2016, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της οδηγίας 95/46/ΕΚ (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων), έχουν την έννοια ότι ο φορέας εκμετάλλευσης μηχανής αναζήτησης, όταν κάνει δεκτή αίτηση διαγραφής συνδέσμων κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων αυτών, δεν υποχρεούται να διαγράφει τους συνδέσμους αυτούς ως προς όλες τις εκδοχές της μηχανής αναζήτησης που εκμεταλλεύεται, αλλά μόνον ως προς τις εκδοχές της που αντιστοιχούν στο σύνολο των κρατών μελών, σε συνδυασμό, εφόσον είναι αναγκαίο, με μέτρα τα οποία αφενός πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις και αφετέρου εμποδίζουν αποτελεσματικά τους χρήστες του διαδικτύου που πραγματοποιούν εντός κράτους μέλους αναζήτηση με βάση το ονοματεπώνυμο του υποκειμένου των δεδομένων να έχουν πρόσβαση, μέσω του καταλόγου αποτελεσμάτων, στους συνδέσμους τους οποίους αφορά η ως άνω αίτηση ή τουλάχιστον αποθαρρύνουν έντονα την πρόσβαση αυτή.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της απόφασης, εδώ.
