Προσφορά θέσης εργασίας σε άτομα ορισμένου φύλου ως διακριτική μεταχείριση
“Ζητείται ασκούμενη δικηγόρος”. Πόσες φορές δεν έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τέτοιες αγγελίες στον κλάδο μας. Ανεξαρτήτως του φύλου μας, όταν παρατηρούμε τέτοιους περιορισμούς, προβληματιζόμαστε. Γιατί ο εργοδότης επιθυμεί να απασχολήσει αποκλειστικά γυναίκα σε μια τέτοια θέση; Γιατί να αποκλείονται άνδρες συνάδελφοι από την ευκαιρία να εργαστούν στο γραφείο του; Ποια ειδικά καθήκοντα καθιστούν άραγε αναγκαίο έναν τέτοιο περιορισμό;
Με μια συναφή υπόθεση ασχολήθηκε πρόσφατα το Bundesarbeitsgericht στη Γερμανία. Ιδιωτικό σχολείο δημοσίευσε αγγελία, ότι αναζητούσε γυμνάστρια για να εργασθεί σε αυτό. Εναντίον του προσέφυγε άνδρας γυμναστής, επικαλούμενος ότι ο αποκλεισμός υποψηφίων του φύλου του από τη εν λόγω θέσης εργασίας, συνιστούσε διακριτική μεταχείριση χωρίς καμία δικαιολογητική βάση. Ο εργοδότης αντέτεινε, ότι τον περιορισμό της αγγελίας σε γυναίκες υποψήφιες υπαγόρευσε η ανάγκη να διδάσκονται οι μαθήτριες το μάθημα της γυμναστικής από άτομο του ίδιου φύλου. Πέρα από τις ασκήσεις και αθλοπαιδιές που θα συντόνιζε και επιτηρούσε, η διδάσκουσα ενδεχομένως να χρειαζόταν να τους προσφέρει πρώτες βοήθειες ή να τις επισκεφτεί στα αποδητήρια.
Το Ομοσπονδιακό Εργατικό Δικαστήριο είχε άλλη άποψη. Σύμφωνα με την απόφασή του, το εθνικό δίκαιο περί ίσης μεταχείρισης στην εργασία (βλ. § 1, 8 και 15 γερμανικού AGG) πρέπει να ερμηνεύεται στενά σύμφωνα με τις κατευθυντήριες της ΕΕ. Διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών υποψηφίων για θέσεις εργασίας επιτρέπονται μόνον, εάν το φύλο ως ιδιότητα του προσώπου είναι αποφασιστικό και κατάλληλο κριτήριο για την επιλογή, ενόψει ιδίως της φύσης και των ειδικών απαιτήσεων των οικείων εργασιακών καθηκόντων. Μια ασαφής επίκληση στο “αίσθημα ντροπής” των μαθητριών, δεν αρκεί για να αποκλείσει άνδρες καθηγητές από το μάθημα της εκγύμνασής τους.
Bundesarbeitsgericht, Urteil vom 19. Dezember 2019 – 8 AZR 2/19 –
Vorinstanz: Landesarbeitsgericht Nürnberg, Urteil vom 20. November 2018 – 7 Sa 95/18
