BVerfG απόφαση για το δικαίωμα στη λήθη
BVerfG, 1 BvR 1282/17 της 25.02.2020: Δικαίωμα στη λήθη και πληροφορίες για την καταγωγή του ατόμου
Η υπόθεση αφορά στο αίτημα Γερμανού δικηγόρου να απομακρυνθεί από τα αποτελέσματα αναζήτησης του Google Search αρχειοθετημένο δημοσίευμα περιοδικού, που ανατρέχει στη δεκαετία του 70, το οποίο τον κατονομάζει ως γιο δημοσίου προσώπου της εποχής εκείνης (Oberbürgermeister). Ο αιτών δεν επιθυμεί να καθίσταται γνωστή η συγγένειά του με το συγκεκριμένο πρόσωπο, μέσω της εμφάνισης του δημοσιεύματος αυτού, όταν γίνεται αναζήτηση με το όνομά του.
Το δικαστήριο απέρριψε το παραπάνω αίτημα, κάνοντας καταρχάς δεκτό, ότι εν προκειμένω δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την επιβολή του δικαιώματος στην (ψηφιακή) λήθη, όπως έχουν τεθεί από το ΔΕΕ και εξειδικεύονται από τη γερμανική νομολογία. Για να επιβληθεί η απομάκρυνση υπερσυνδέσμου, που εμφανίζεται ως αποτέλεσμα σε μηχανή γενικής διαδικτυακής αναζήτησης, σε εφαρμογή του παραπάνω δικαιώματος, θα πρέπει η εμφάνιση του αποτελέσματος να προκαλεί ή να απειλεί να προκαλέσει βλάβη στο υποκείμενο των δεδομένων. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για παράδειγμα, όταν το δημοσίευμα γνωστοποιεί παλαιότερες καταδίκες ή εν γένει αντικοινωνική συμπεριφορά του υποκειμένου των δεδομένων. Το δικαίωμα στη λήθη αντιθέτως δεν κατοχυρώνει την εξουσία του υποκειμένου των δεδομένων να εμφανίζεται στον δημόσιο βίο όπως το ίδιο επιθυμεί, π.χ. να αποκρύπτει την ταυτότητά του ή τη συγγένειά του με συγκεκριμένο πρόσωπο.
Στην υπό εξέταση περίπτωση, ακόμα και αν η σύνδεση του δικηγόρου με πρόσωπο συγκεκριμένου πολιτικού προσανατολισμού και προσωπικής διαδρομής μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη σε σχέση με τη δική του πολιτική και κοινωνική υπόσταση, πάντως σε καμία περίπτωση δεν τον απειλεί στο βαθμό που απαιτείται, για να βρει εφαρμογή το δικαίωμα στη λήθη.
Διαβάστε οι ίδιοι, εδώ.
