Παραίτηση εγγυητή από την ένσταση διζήσεως και Ν. 2251/1994
Η απόφαση ΕφΑθ 6924/2007 πραγματεύεται μεταξύ άλλων το ενδιαφέρον ζήτημα της καταχρηστικότητας ΓΟΣ, που προβλέπει εκ των προτέρων παραίτηση του εγγυητή δανειακής συμβάσεως από την ένσταση της διζήσεως. Ειδικά τεκμηριώνεται, εάν και υπό ποιες προυποθέσεις μπορεί θεμελιώσει καταχρηστικότητα ο ισχυρισμός, ότι ο εγγυητής δεν γνώριζε τις συνέπειες της παραιτήσεως του.
Σύμφωνα με το δικαστήριο, οι διατάξεις του ν. 2251/1994 για τους καταχρηστικούς όρους συναλλαγών αποτελούν εξειδίκευση της αρχής της καλής πίστεως και διαπνέονται από την αρχή της διαφάνειας. Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, οι ΓΟΣ πρέπει να παρουσιάζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μερών κατά τρόπο ορισμένο, ορθό και σαφή. Πιο συγκεκριμένα, η διατύπωση τους πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε ο καταναλωτής να είναι σε θέση να αντιληφθεί την υποχρέωση που αναλαμβάνει με την αποδοχή τους.
Ακολούθως, ο χρήστης των ΓΟΣ (εν προκειμένω τράπεζα) ενεργεί κατά τρόπο καταχρηστικό όταν δημιουργεί ασαφή εικόνα ή παραπλανά τον αντισυμβαλλόμενο καταναλωτή ως προς το περιεχόμενο των δικαιωμάτων, των υποχρεώσεων και ειδικά των οικονομικών επιβαρύνσεων που ο τελευταίος αναλαμβάνει.
Στην προκείμενη περίπτωση, από τη γραμματική διατύπωση του ελεγχόμενου ως καταχρηστικού όρου της επίδικης δανειακής συμβάσεως συνάγεται, ότι ο συμβαλλόμενος σαφέστατα ήταν σε θέση να αντιληφθεί την υποχρέωση που ανέλαβε με την αποδοχή του συγκεκριμένου ΓΟΣ. Ειδικότερα, ο εν λόγω έντυπος ΓΟΣ είναι διατυπωμένος με ευανάγνωστα γράμματα και σε γλώσσα απλή και κατανοητή. Ο μέσος καταναλωτής – εγγυητής ενημερώθηκε πλήρως από την προμηθεύτρια Τράπεζα ότι με την αποδοχή του εν λόγω ΓΟΣ αυτός παραιτείται από ευεργέτημα που του έχει παραχωρηθεί, δηλαδή από την ένσταση της διζήσεως. Η τράπεζα δεν είχε υποχρέωση -σύμφωνα με τη διατύπωση του όρου αυτού – να προβεί σε ειδική ανάλυση και ερμηνεία της έννοιας της “ενστάσεως διζήσεως”, η οποία είναι σαφώς νομική έννοια, ο κάθε δε εγγυητής έχει τη δυνατότητα να ενημερωθεί για τη σημασία και το ακριβές περιεχόμενο της και συνακόλουθα για τις συμβατικές υποχρεώσεις που αναλαμβάνει με την ανωτέρω ρήτρα από τον νομικό παραστάτη του.
Επομένως, με τη συνομολόγηση του εν λόγω ΓΟΣ, ο οποίος προέβλεπε την παραίτηση του εγγυητή από την ένσταση της διζήσεως και παρουσίαζε κατά τρόπο ορισμένο, ορθό και σαφή τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μερών, η τράπεζα δεν παραβίασε την αρχή της διαφάνειας και τη συνακόλουθη υποχρέωση ενημερώσεως του εγγυητή ως προς το περιεχόμενο των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων και ειδικά των οικονομικών επιβαρύνσεων που αυτός ανέλαβε. Σε περίπτωση, συνεπώς, που, κατά την κατάρτιση της επίμαχης δανειακής συμβάσεως ο συμβαλλόμενος αγνοούσε το περιεχόμενο του παραπάνω ΓΟΣ και τη συμβατική δέσμευση που είχε αναλάβει με τη συνομολόγηση του, η εν λόγω άγνοιά του δεν μπορεί να θεωρηθεί ανυπαίτια (όπως απαιτεί ο ν. 2251/1994), εφόσον η Τράπεζα παρέσχε σ’ αυτόν τη δυνατότητα να αποκτήσει γνώση του περιεχομένου του κατά τρόπο αξιώσιμο.
Εφόσον, δε, στην προκείμενη περίπτωση δεν παραβιάζεται από την τράπεζα η βαρύνουσα αυτήν υποχρέωση της σαφήνειας και διαφάνειας του σχετικού ΓΟΣ, δεν επήλθε για τον λόγο αυτό διατάραξη της ισορροπίας των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των συμβαλλομένων μερών εις βάρος του καταναλωτή-εγγυητή.
