Ετικέτα: αστικό δίκαιο

Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση δίνει η πολύ φρέσκια απόφαση υπ’ αριθμ. 2777/2020 του ΠολΠρΠειρ. Στα πλαίσια της οικείας υπόθεσης, το δικαστήριο κλήθηκε να εξετάσει αγωγή περί ακύρωσης πράξης εκούσιας αναγνώρισης τέκνου, στην οποία ο ενάγων είχε προβεί προ δεκαετίας περίπου. Η αγωγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής και παθητικής νομιμοποίησης των διαδίκων σύμφωνα με τα κατωτέρω αναλυθέντα. Η απόφαση μας παρακινεί όμως να επιχειρήσουμε μια εκτενέστερη επισκόπηση του νομικού πλαισίου, που καθορίζει τις δυνατότητες ειδικά του αναγνωρίσαντος τέκνο ως δικό του να ανατρέψει την αναγνώριση. 

Η πολυσέλιδη αυτή μελέτη αναφέρεται στο πώς επηρεάζει η άσκηση ενδοοικογενειακής βίας τα δικαιώματα επιμέλειας και επικοινωνίας των δραστών με τα τέκνα τους. Στοιχεία από Ελλάδα και άλλα κράτη μέλη της ΕΕ.

Γερμανική νομολογία: Χρονοχρέωση δικηγορικής απασχόλησης: καταχρηστικότητα αμοιβής για ολιγόλεπτη εργασία. Άλλες περιπτώσεις ακυρότητας των σχετικών συμφωνητικών

Πλάνη. Έννοια αυτής. Επίκληση πλάνης. Άσκηση του δικαιώματος με ένσταση. Ακύρωση δικαιοπραξίας καταρτιζόμενης με συμβολαιογραφικό έγγραφο.

Η ακυρότητα δε των επιμέρους ποσών επηρεάζει την αποδεικτικότητα με έγγραφα αλλά και το εκκαθαρισμένο του συνόλου της απαιτήσεως, αφού στα προσκομισθέντα από την καθ’ης αντίγραφα ηλεκτρονικής κίνησης των τηρούμενων λογαριασμών, δεν είναι δυνατός ο διαχωρισμός των επιμέρους ποσών, αφενός λόγω του είδους της εγγραφής, αφετέρου λόγω της ενσωμάτωσης σε έκαστο λογαριασμό των ποσών της εισφοράς στα ποσά των τόκων, με παραπέρα συνέπεια την αδυναμία προσδιορισμού του πραγματικού ποσού της οφειλής και αντίστοιχα της απαίτησης της καθ’ ης