Κατηγορία: Φιλοξενία απόψεων

Μελέτη από τον κ. Δημήτριο Κουτσουπιά, τελειόφοιτο Νομικής Σχολής ΑΠΘ

Στη χώρα μας υπάρχουν πλείστες περιπτώσεις καταπατήσεων και αυθαίρετων καταλήψεων ακινήτων. Τι μπορεί όμως να πράξει ο εκάστοτε νομέας, προκειμένου να προστατευτεί; Ποια η έννομη προστασία που του προσφέρει ο νόμος;

Θα μπορούσε ο όρος «γυναικοκτονία» να αναγνωριστεί νομικά; Γράφει η κα Κατσανδρή, Δικηγόρος Αθηνών, Υπ. Δρ. Ποινικών & Εγκλ/ών Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Κατά το άρθρο 497 παρ. 7 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας “Σε περίπτωση που ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε με απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου σε ποινή στερητική της ελευθερίας και άσκησε παραδεκτά έφεση, η οποία όμως δεν έχει ανασταλτική δύναμη, μπορεί να ζητηθεί με αίτηση του ίδιου ή του εισαγγελέα η αναστολή της εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης, μέχρις ότου εκδοθεί η απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου”.

Η Σπυριδούλα Γεωργίου, Δικηγόρος – Διαμεσολαβήτρια, τοποθετείται σε σχέση με τη λειτουργία και τα οφέλη του θεσμού της διαμεσολάβησης και σχολιάζει την αξιοποίησή του στη χώρα μας.

Η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ως ένα θεμελιώδες δικαίωμα των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως το νέο σύγχρονο Κανονισμό (GDPR) – Από τον Βασίλη Αποστολόπουλο

Μία από τις πιο πολυσυζητημένες και αμφιταλαντευόμενες αλλαγές που επέφερε ο νέος Ποινικός Κώδικας (Ν. 4619/2019), είναι αυτή της τροποποίησης της ελαφρυντικής περίστασης του πρότερου έντιμου βίου, με την αντικατάσταση της λέξης «έντιμο» από τον όρο «σύννομο» βίο […]

Με τον όρο ανακριτική διείσδυση στον Κώδικα ποινικής δικονομίας νοείται η «χρησιμοποίηση», είτε των ίδιων των ανακριτικών υπαλλήλων, είτε άλλων εμπίστων σε αυτούς προσώπων (ιδιωτών), που συνεργάζονται με τις ανακριτικές αρχές, με στόχο τη συλλογή ουσιαστικών για την πορεία της υπόθεσης αποδεικτικών στοιχείων και τελικώς την κατάληψη του δράστη ή των δραστών τη στιγμή που διαπράττεται η αξιόποινη πράξη

Στην Ιταλία οι γιατροί πρέπει να αποφασίσουν ποιους ανθρώπους θα προσπαθήσουν να σώσουν από τη πανδημία του κορωνοϊού και ποιους θα αφήσουν να πεθάνουν. Κάτι τέτοιο μπορεί δυστυχώς να συμβεί και στην ελληνική πραγματικότητα, αν δε φανούμε συνετοί.  Τότε οι γιατροί θα κληθούν να κρίνουν με βάση κάποια κριτήρια όπως αυτό της ηλικίας και της υπάρχουσας κατάστασης υγείας και θα προσπαθήσουν να διασώσουν αυτόν που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να σωθεί. Δέον να αναφερθεί ότι η Ιταλία είναι ένα κράτος με υπερδιπλάσιο αριθμό κλινών ανά 100.000 πολίτες, συγκεκριμένα στην γείτονα χώρα αναλογούν 13 κλίνες ανά 100.000 άτομα ενώ στην Ελλάδα μόλις 6.